၁။ ဆန်စပါးစပျစ်ရည်နှင့်ပြည့်၊ ငါအမွေခံရာပြည်ရောက်ပြီ၊
ထိုပြည်တော်တွင် အစဉ် ထွန်းလင်း၊ ညချိန်မရှိရ ကွယ်ပျောက်ကင်း။
ထပ်ဆို
အိုရွှေပြည်တော်၊ သာယာပြည်တော်၊ မြင့်သော တောင်ထိပ်ပေါ်မှကြည့်သော်၊
ငါ့ဖို့ပြင်ထား အိမ်တော်ရှိ၏၊ ပင်လယ်တဖက်ကမ်း ငါမျှော်ကြည့်၊
ထွန်းလင်း ကမ်းပါးမှာ ငါရှုမြင်၊ ထာဝရကောင်းကင်ငါ့ဖို့ပင်။
၂။ ကယ်ချွတ်ရှင်သည် ငါနှင့်သွားလာ၊ ချိုသာ မိတ်သဟာယဖွဲ့ရ၊
ဖြည်းညှင်းစွာ လက်တော်နှင့် လမ်းပြ၊ ကောင်းကင်အစွန်းအနား ရပ်မှာ။
၃။ အစဉ် စိမ်းလန်းသစ်ပင်တို့မှ မွှေးကြိုင်နံ့သာ လေတွင်ပြည့်ဝ၊
မနွမ်းပန်းပွင့်များစဉ်ပွင့်သည်၊ သက်စမ်းရေလည်း စဉ်လျှင်စီး၏။
၄။ ကောင်းကင်ဘုံသာ ကျူးအေးသံများ၊ လေသာဖြင့် ယူဆောင်လာဟန်ကြား၊
ကောင်းကင်သားတို့ ဝတ်လုံဖြူစင်၊ ကယ်တင်သီချင်း ချီးမွမ်းဆိုစဉ်။
No comments:
Post a Comment
စာဖတ်သူအမြင်နှင့် အကြံပြုချက်များကို မြော်လင့်ကြိုဆိုပါသည်...